Od niedawnego czasu moje zainteresowanie skupiłem na działalności komunistycznego aparatu represji działającego na Śląsku Opolskim. Szczególnie interesuje mnie wiedza na temat Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Opolu. W tym celu przeczytałem dwie książki wydane przez Instytut Pamięci Narodowej, dzięki którym powiększyłem zakres informacji na ten temat: „Aparat represji na Śląsku Opolskim w latach 1945-1989” i „Druga okupacja na nowym pograniczu”. Podane tam zagadnienia związane są ściśle z historią ludzi zamieszkujących Opolszczyznę i wiążą się z jej dziejami.

Pamięć o zbrodniczej działalności aparatu władzy komunistycznej w Opolu i województwie opolskim jest nie znana przeciętnemu Polakowi. W naszym mieście Opolu budynki oraz miejsca kaźni, represji i prześladowań z mrocznych czasów stalinizacji Polski są po prostu anonimowe. Codziennie przechodzimy obok nich bezwiednie i nieświadomie. Niedawno hucznie minęło 25 –lat wolności, jednakże o wolność trzeba wałczyć dalej gdyż bez prawdy ona po prostu nie istnieje.

Postanowiłem zatem podjąć działania zmierzające do jej odkrycia i zaznaczenie w przestrzeni publicznej miejsc gdzie działał PUBP w Opolu. Pierwszą siedzibą UB w Opolu był budynek na ul. Słowackiego 5 gdzie obecnie mieści się przedszkole. W lecie 1945 roku UB przeniósł się do gmachu przy ul. Krakowskiej 53 (niegdyś ul. Stalina) gdzie funkcjonował do 1948 roku. Kolejna palcówka działała równocześnie od 1946 do 1949 przy ul. Mickiewicza 2-4 (obecnie jest tam Pogotowie Ratunkowe). O pozostałych miejscach gdzie odbywały się komunistyczne „porządki” istnieję tylko przekazy w formie mówionej.

Sądzę, że najodpowiedniejszą formą pamięci będzie umieszczenie tablic w formie stałych upamiętnień na elewacji tych dwóch ostatnio wymienionych budynków gdzie w latach powojennych mieściła się bezpieka. Najważniejszym aspektem tej inicjatywy jest budowa świadomości narodowej szczególnie w młodym pokoleniu opolan oraz gości odwiedzających nasze piękne miasto. Po nad to inicjatywa ma za zadanie godne uczczenie pamięcią ofiar zbrodni komunistycznych, pokazanie prawdy o działalności aparatu represji partii komunistycznej oraz socjalizmie i jego następstwach.